stan aktualny

Nie rozmyślałam w postach już bardzo długo. Około dwa miesiące temu wydarzyła się tragedia. Nie ma sensu wyciągać tutaj co to było, jednak czasem budzę się w środku nocy i nadal nie mogę uwierzyć, że to się zdarzyło i modlę się, aby ta chora rzeczywistość okazała się głupim koszmarem. Niestety tak mam, że nieciekawe sytuację w życiu wywierają na mnie presję, którą muszę długo i na swój sposób przeżyć. Kiedy wyjechaliśmy do Włoch zapomniałam o wszystkim na chwilę. Miałam wrażenie, że podróżowanie byłoby czymś dla mnie. Potrzebuję zmian. Właściwie potrzebuję ich cały czas. Rutyna męczy. Po Rzymie znowu odczułam pustkę. Miałam czas, w którym jakoś ciężko było mi się otwierać nawet na moich bliskich. Jak jest teraz? Czasem mam dziwne odczucia, że część moich relacji powinna zostać zakończona. Z drugiej strony szkoda mi tych relacji. A z zupełnie innego spojrzenia, w liceum znalazłam ludzi, którzy są naprawdę świetni i właściwie nic mi nie brakuje. Tylko czasem weźmie mnie na wspomnienia i mam ochotę wrócić do któregoś momentu w moim życiu. Mam wrażenie, że każdego dnia się zmieniam. Myślę nawet, że jestem zupełnie inna niż w wakacje, a to przecież tak krótki okres czasu. Nie mam zielonego pojęcia czy zmieniłam się na lepsze. Chyba na to, już nie do końca mam wpływ. Śmierć kogokolwiek przynosi nam wiele do myślenia. Czasem budzi się w nas burza emocjonalna, a czasem ciche, spokojne morze. Mimo wszystko starajmy się żyć dalej i nie marnować żadnego dnia, godziny, minuty a nawet sekundy naszego (o dziwo) krótkiego życia. Jest lepiej niż gorzej, ale gorzej niż lepiej. To taki mój stan aktualny. A no i jeszcze jedno.. od 9 listopada jestem oficjalnie szesnastką. 

koszula : klik / spodnie : klik